De town hall is een manier voor Amerikaanse politici om het gesprek aan te gaan met hun achterban. In een kerk, sportzaal of school krijgen burgers de mogelijkheid om vragen te stellen aan hun volksvertegenwoordiger. Het is een gebruik dat al sinds de 17de eeuw voorkomt in de VS en diepgeworteld is in de Amerikaanse cultuur. Echter, de spontaniteit van town halls neemt steeds meer af. Sommige deelnemers worden gevraagd gunstige vragen te stellen en de organisatoren doen er alles aan om kritische vragen te voorkomen. Daarnaast zijn town halls niet representatief voor de bevolking. De wetenschappers Michael Neblo, Kevin Esterling and David Lazer hebben een model bedacht om de problemen van de town hall op te lossen en volksvertegenwoordigers weer meer in contact te brengen met hun achterban.
Hun oplossing is relatief simpel. In plaats van face-to-face town halls, organiseerde zij digitale town halls. Burgers konden gewoon vanuit huis – desgewenst in hun joggingsbroek – mee doen met de town hall. De burgers werden op basis van loting geselecteerd (hallo David van Reybrouck), waardoor het om een representatieve groep burgers gaat. De digitale town hall vond plaats op een website, wat er een beetje uitziet als een chatbox. De volksvertegenwoordiger werd gelivestreamd en zijn antwoorden werden direct getranscribeerd. Een onafhankelijke moderator zorgde ervoor dat de vragen die gesteld werden beschaafd waren (of in ieder geval beschaafd geformuleerd) en dat niet steeds dezelfde mensen aan vragen stelde. De digitale town halls hadden een bepaald onderwerp, zoals immigratie, en de deelnemers kregen van te voren informatie toegestuurd. Daarnaast was het belangrijk dat er niet alleen vragen werden gesteld aan de volksvertegenwoordiger, maar dat er ook vragen werden gesteld aan elkaar.
Het experiment werd grootschalig opgezet. In totaal deden er 2.000 proefpersonen mee, die op basis van een random steekproef geselecteerd waren. Controlegroepen zorgde ervoor dat de resultaten goed vergeleken konden worden. De resultaten waren verbluffend. Er was een 12% stijging in vertrouwen in de politiek, een stijging van 20% in kennis over het onderwerp en een stijging van 10% om te gaan stemmen. Het interessante is dat de steekproef representatief was, dus dat het ook gaat om mensen die niet stemmen of die niet mee doen met participatieve processen. Ook hoefde de moderator nooit in te grijpen in discussies omdat de deelnemers respectvol met elkaar om gingen.
Het model is simpel en doeltreffend. De technologie is niet gecompliceerd en het lijkt de ideale manier om politiek dicht bij de mensen te brengen. Het is tijd voor een Nederlands experiment met digitale town halls!